Ο αχίλλειος τένοντας είναι ο ισχυρότερος τένοντας του ανθρώπινου σώματος. Η ρήξη του αχιλλείου τένοντα συμβαίνει συχνότερα σε άνδρες ηλικίας 30 έως 40 ετών. Η περιοχή του αχιλλείου τένοντα, η οποία βρίσκεται 2 έως 6 εκατοστά πάνω από την πτέρνα χαρακτηρίζεται από μειωμένη αιμάτωση και είναι επιρρεπής σε ρήξεις. Περίπου 80% των περιπτώσεων ρήξης αχιλλείου συμβαίνουν κατά τη διάρκεια αθλητικών δραστηριοτήτων, όπως π.χ είναι το τέννις. Προδιαθεσικοί παράγοντες για τη ρήξη του αχιλλείου τένοντα είναι οι νεφροπάθειες, η προηγούμενη τοπική έγχυση κορτιζόνης στην περιοχή του τένοντα και η λήψη αντιβιοτικών όπως οι φθοριοκινολόνες.
Η ρήξη του αχίλλειου τένοντα προκαλεί ξαφνικό, οξύ πόνο στην περιοχή της γαστροκνημίας, η οποία συνοδεύεται πολύ συχνά και από χαρακτηριστικό ήχο της ρήξης του τένοντα. Οι ασθενείς αναφέρουν χαρακτηριστικά ότι αισθάνθηκαν σαν να τους χτύπησε κάτι στη γάμπα π.χ το μπαλάκι του τέννις. Στο πάσχον πόδι μειώνεται αισθητά η μυική ισχύς και η βάδιση γίνεται επώδυνη.
Η διάγνωση της ρήξης του αχιλλείου τένοντα τίθεται από το ιστορικό του ασθενούς και την κλινική εξέταση. Κατά την κλινική εξέταση είναι χαρακτηριστική η διακοπή της συνέχειας του τένοντα, δηλαδή το κένο που ψηλαφάται από τον ορθοπαιδικό στην περιοχή της ρήξης. Η επιβεβαίωση της διάγνωσης γίνεται είτε με τον υπέρηχο είτε με την μαγνητική τομογραφία. Κατά τον υπέρηχο μπορεί να υπολογιστεί και η διάσταση μεταξύ των δύο άκρων του τένοντα, κάτι που παίζει σημαντικό ρόλο στην απόφαση της περαιτέρω θεραπείας.
Πώς αντιμετωπίζεται η ρήξη του αχιλλείου τένοντα;
Το είδος της αντιμετώπισης της ρήξης του αχιλλείου τένοντα εξαρτάται από πολλούς παράγοντες, όπως είναι η ηλικία του ασθενούς, το επίπεδο των αθλητικών δραστηριοτήτων, οι συνοδές παθήσεις που πιθανόν έχει ο ασθενής, το σημείο της ρήξης και η διάσταση που έχουν τα δύο άκρα του τραυματισμένου τένοντα.
αντιμετώπιση είναι συνήθως χειρουργική και περιλαμβάνει τη συρραφή της ρήξης είτε με μία τομή του δέρματος περίπου 4-5 εκατοστά στην περιοχή της ρήξης είτε διαδερμικά με μία τομή 1 εκατοστού μακριά από τη ρήξη. Η επέμβαση διαρκεί περίπου 45 λεπτά και ο ασθενής μπορεί να πάρει εξιτήριο από το νοσοκομείο την ίδια ή την επόμενη μέρα. Σε περιπτώσεις ασθενών όπου το επίπεδο δραστηριοτήτων είναι χαμηλό και τα δύο άκρα του τραυματισμένου τένοντα συμπλησιάζουν μεταξύ τους είναι δυνατή και η συντηρητική θεραπεία. Η συντηρητική θεραπεία περιλαμβάνει την ακινητοποίηση της άρθρωσης με ειδικό νάρθηκα σε συγκεκριμένη θέση για αρκετές εβδομάδες.
